***
Я даўно ня плачу па Айчыне
немінучай, да якой належу.
Ані кроплі не плачу вачыма…
Ані мрою колішнія межы,
і ня трызьню дзедавай лучынай…Я жыву рэальным і магчымым.
…і даўно ня плачу па Айчыне.
Ані кроплі не плачу вачыма…
Ані мрою колішнія межы,
і ня трызьню дзедавай лучынай…Я жыву рэальным і магчымым.
…і даўно ня плачу па Айчыне.
…Раманюк… і сьледства і прычына…
О, трагізм і рухаў і абрысаў…
Я заўчора плакаў па Айчыне…
Дзякуй Вам, цалую Вас, ……….
Павал Зьмітрук
Advertisements
